شاید شما هم ایمیلی را با عنوان « رقص آرام » دریافت نموده باشید
این عنوان یک شعر نسبتا زیبا از سروده ی یک دختر نوجوان سرطانی در بیمارستان نیویورک آمریکاست.
این ایمیل با طرح ارسال سلسله وار به دیگر دوستان جهت شاد نمودن دختر یست که تا 6 ماه دیگر بیشتر زنده نخواهد بود.
مطلب جالب دیگری که در این نامه ی الکترونیکی به چشم می خورد ارسال این شعر به 500 نفر از سوی یکی از دلسوزان این نوجوان سرطانیست.
اما جدای از هدف خیرخواهانه ی این طرح، که خود جای بسی تامل دارد! چیزی که به ذهن من رسید این بود که چه می شد این طرح با همین گستردگی و جذابیت با عنوان نامه ای جهت دعوت از منجی بشریت انجام می گرفت؛
در جایی که انسانها برای شاد کردن دختری نوجوان که در آرزوی رقصیدن در جشن پایان تحصیلاتش، این همه ایمیل ارسال میکنند! چه میشد همین انسهانها برای پایان دادن به تمامی بدبختیهای خود در سراسر زمین به دعوت از موعودی برمی خواستند و همه با هم او را فرا میخواندند.
یکدیگر را به دعوت از دادخواهی برای تشکیل حکومت منجی بشریت ترغیب مینمودند.
دعوت از موعودی که قرنهاست انسانیت برای پایان دادن به تمامی بدبختیهای خود به دنبال اوست.
قرنها سرگردانی و حیرت که بشر برای اتمامش بدنبال هر مدعی دویده
به دنبال هر پرچمی از هر گروهی روان گشته
تا شاید لحظه ای آرامش یابد
من اعتقاد دارم و مطمئنم که اگر همه ی انسانهای نوع دوست امروزی به دنبال موعود واقعی باشند و صبح و شام او را بخواهند و بخوانند و برای یافتنش فریاد برآرند و ایمیلها ارسال کنند آنگاه ما به وقت زیبای ظهور آنچنان نزدیکیم که گویی تا لحظه ای دیگر آنرا خواهیم دید.
دیگر نیاز نیست حتا بایستید
قد برافرازید و به افق بنگرید
آنقدر نزدیک است که در چشم بر هم زدنی واقعه ی ظهور پیش چشمان شماست.
اگر باور دارید با من همراه باشید!
برای آغاز این حرکت این متن را برای هر انسان هم نوع دوستی ارسال کنید.
موعود منتظر است!
چند نفر او را میخوانند!
و از صمیم قلب به او معتقدند!
و برای دیدار دولت سراسر عدلش لحظه شماری میکنند!
